Developer: | Buena Vista Games |
Publisher: | Buena Vista Games |
Genre: | Adventure |
Release: | 20/10/2006 |
Online: | Nee |
Spelers: | 5 |
Ben je benieuwd of de nieuwste game van de kleine Zeemeermin de beste handheld titel van 2006 is geworden? Lees de review om daar een antwoord op te vinden.
Er wordt binnen de crew altijd een beetje lacherig gedaan over games, waar wij bij voorbaat al van weten dat ze geen goed cijfer zullen krijgen. Toch zijn wij de kwaadste niet en nemen wij elke game die wij binnenkrijgen serieus onder de loep. Het lot (lees: Jeroen) koos ervoor om mij de kleine Zeemeermin te schenken voor kerst. Goh, bedankt. Met een frisse instelling begon ik aan de game.
Iedereen heeft wel eens van de kleine Zeemeermin gehoord. Vele mensen, waaronder ik, hebben genoten van prinses Ariels avonturen op video. Tegenwoordig worden vele Disney klassiekers opnieuw uitgebracht op DVD, zodat ook de jongste generatie kan genieten van deze fantatische tekenfilms. Zelfs ondergetekende kijkt soms nog mee met zijn zusje als ze Belle en het Beest, Bambi, Pocahontas en de kleine Zeemeermin weer in de DVD-speler duwt. Na het opnieuw releasen van de DVD een hele tijd geleden, komt Buena Vista nu met een bijbehorende game voor de DS. Alhoewel, de game heeft qua verhaallijn helemaal niks met de film te maken, waardoor de makers veel vrijer konden zijn met hun creatie.
Het eerste wat mij opviel aan de kleine Zeemeermin was hoe simpel de besturing was. De vier rechterknoppen zul je tijdens het spelen alleen gebruiken om wat menu’tjes op te roepen. Voor de gameplay zul je slechts de D-pad en de stylus gebruiken om Ariel sierlijk door het water te bewegen. Een aardig leuke bezigheid voor het oog, want de kleine Zeemeermin is in alle opzichten geen lelijke game. Grafisch komt de 2D wereld van Ariel, met zijn kleurrijke fauna, vissen en schelpen mooi tot leven. De camera staat tegelijkertijd lekker dicht op Ariel, zodat alles lekker groot afgebeeld wordt. De ervaring leert ons dat we hierdoor vaak het overzicht op het speelveld verliezen, ware het niet dat de DS over het handige tweede scherm beschikt, zodat dit probleem gelukkig niet voorkomt in deze game.
Eigenlijk is er qua basis helemaal niks mis met deze game. Op gebied van graphics is alles in orde, het geluid is ook meer dan prima en de functionaliteiten van de DS worden op alle manieren gebruikt. Toch ontbreekt er aan deze game gigantisch veel aan diepgang en uitdaging. Aan alles kun je zien dat deze game is gemaakt voor de allerkleinsten. De game is oersimpel en zelfs een aap zou hem uit kunnen spelen. De ontwikkelaar slaat daarentegen de plank volledig mis door de game een beetje textbased te maken. Alhoewel de game een volledig Nederlandstalige titel en doosje heeft, is de game niet in het Nederlands te spelen. Dit betekent dus dat de game niet begrepen wordt door de doelgroep waar de game zich op richt. Typisch een voorbeeld van je eigen zeegraf graven.
Het verhaal is briljant. Het gaat over gevaarlijke onderwaterstromingen die het onderwaterleven grondig verstoort. Ariel gaat samen met haar vriend Botje op pad om haar vrienden te helpen deze rampen te ‘overleven’. Intussen neemt ze ook nog eens lekker de tijd om schatten te zoeken. De levels waarin Ariel haar vrienden helpt zijn in het 2D. Dit betekent trouwens niet dat je hele tijd, net als in Mario, wat leveltjes moet halen totdat je de game hebt uitgespeeld. (Een beeld wat ik trouwens wel had alvorens ik de game ging spelen.) Nee, je hebt een paar locaties waar je de hele tijd langs zwemt en ondertussen wat vrienden en diertjes helpt. Heb je ze geholpen, dan verschijnen er weer nieuwe missies in dezelfde locaties. Je bent dus als het ware de hele tijd rondjes aan het zwemmen en missies aan het voltooien. Naast het rondzwemmen vind je vaak genoeg ook nog schatten en schelpen, die je kan verzamelen. Ik zeg expres kan, want het is totaal niet nodig en niet belonend om het wel te doen.
Gelukkig zijn de controls voor de allerjongsten erg simpel gehouden. Gewoon met de D-pad sturen en alle overige acties voer je uit met het touch-screen of de microfoon. Zo heb je missies waar je bellen moet blazen, schelpen moet openenen, krabben uit hun kooitjes moet krassen en nog meer repetieve dingen, waar totaal de uitdaging van ontbreekt. De kleintjes van 6 à 9 jaar oud, met Engels als hun tweede moedertaal zullen zich hier prima mee vermaken. Ook leuk is dat vele dingen in de omgeving aanraakbaar zijn; de vissen die zwemmen en schelpen die rondzwerven zijn hier een goed voorbeeld van. Qua besturing zit de kleine Zeemeermin dus prima in elkaar.
Het meest frustrerend aan de game zijn de momenten waar je moet zingen in je DS. Ja, dat lees je goed! Ik moest zelf ook eerst de Engelse lap tekst drie keer lezen voordat ik pas besefte dat de game geen grapje maakte. Dit zingen zal voorkomen in een paar missies, maar het meest van de tijd zul je moeten zingen om ‘singing chests’ te openen die gevuld zijn met menselijke schatten. Niet dat er slechts een paar van die schatkisten zijn; de zeebodem ligt letterlijk bezaaid met die ondingen, en na stuk of zes hield ik het ook al snel voor gezien. De DS hardware is simpelweg er niet voor gebouwd om hoge of lage klanken goed te herkennen, waardoor deze minigame ook nog eens te moeilijk is. Ook hier slaat de ontwikkelaar zichzelf op de vingers, nadat ze de plank gemist hebben.
Op zich is de kleine Zeemeermin niet eens zo’n hele slechte game. De game had een hele punt hoger gescoord als de Nederlandse taaloptie aanwezig was geweest. Dit klinkt wel heel streng, maar de ontwikkelaar schiet gewoon naast het doel door de doelgroep waar deze game zich op richt te negeren. Helaas, pindakaas.
Graphics: 8,0
Geluid: 8,0
Gameplay: 5,0
Replay: 5,0
Eindcijfer: 5,0