Mario Slam Basketball

Developer: Square Enix
Publisher: Nintendo
Genre: Sport
Release: 16/02/2007
Online: Nee
Spelers: 4

In november 2006 had deze potentiële topper al uit moeten komen, maar Nintendo liet ons onverhoopt een paar maanden extra wachten op Mario Slam Basketball. De game is het resultaat van de meest recente samenwerking tussen Nintendo en Square Enix. Of de game het wachten waard was, is te lezen in de review.

Op de inmiddels overleden Nintendo GameCube hebben we volop veel Mario Sports games gezien. Naast vervolgen van klassiekers als Mario Kart, Tennis en Golf kregen we voor het eerst sinds tijden ook weer nieuwe probeersels voor onze kiezen. Natuurlijk denken we dan aan een game als Mario Smash Football en ook Dancing Stage: Mario Mix mag niet vergeten worden, al is dat stiekem geen echte sportgame. Wat wel een echte sportgame was, was Mario Superstar Baseball, maar wie herinnert zich die game überhaupt nog? Je ziet het, de spin-offs komen met pieken en dalen. Wellicht dat Nintendo daarom in 2005 Mario, Luigi en Peach had uitgeleend aan Electronic Arts om mee te doen in SSX On Tour en NBA Street v3, bij wijze van een voorzichtig experiment. Dat uitje beviel hen blijkbaar zo goed dat Nintendo besloot om een basketbalspel naar de DS te brengen. Alhoewel, dat is niet helemaal zoals het gegaan is…

De ontwikkelaar van Mario Slam Basketball is namelijk niemand minder dan Square Enix. Ze waren daar bij een talentvolle studie bezig met een basketbalproject voor de DS met intuïtieve controls, toen men zich bedacht dat het spelconcept zich uitstekend leende voor een Mario-game. Er werd gebabbeld met de heren van Nintendo en onder het genot van een lekker drankje bij de Sushi Bar werd besloten dat Square Enix toestemming kreeg Mario en consorten te gebruiken in hun game. Toen dit verhaal bij de media kwam, kregen steeds mensen het idee dat dit wel eens een bijzondere DS-game kon gaan worden.
Bijzonder is het sowieso, want zulke mooie graphics staan op geen enkele DS-cartridge op dit moment. Niets ten nadele van 2D-games, integendeel zelfs, maar het is wel een hele verademing om eens een spel met een dergelijk uiterlijk te spelen op je dubbelschermige handheld. Je waant je gewoon spelend op een draagbare GameCube, en daarmee heb ik niets teveel gezegd. Vloeiende animaties, kleurrijke omgevingen, soepele framerates; een waar feest dus. Daarnaast zal het je ook niet verbazen dat Square Enix de muziek prima verzorgd heeft. Je hoeft natuurlijk geen Final Fantasy-achtige taferelen te verwachten, maar de vele tracks klinken absoluut prettig in de oren. Tot dusver is de presentatie dus geweldig, maar blijft de game ook overeind bij de bespreking van de gameplay?

Dat is zeer zeker het geval als het gaat om de touch-screen controls, deze zijn echt leuk bedacht. Ondanks de relatief grote hoeveelheid moves die je kunt maken in Mario Slam Basketball, heb je ze zo allemaal onder de knie. Een gehoorde klacht over de controls is dat het trager werkt dan wanneer je knopjes zou gebruiken. Nou merk je daar nauwelijks iets van en daarnaast is het gewoon leuker om te tikken en strijken op het touch-screen, maar voor die zogenaamde puristen is er de mogelijkheid om met knopjes te spelen. Verder is er ook aan de linkshandigen gedacht, iets wat veel te weinig gebeurt op de DS, terwijl het niet veel moeite zou moeten kosten om dat te verwerken in een spel. Wanneer je je profiel invult als je het spel voor de eerste keer opstart, kun je aangeven of je de stylus in je rechter- of linkerhand houdt. De eerste groep mensen bestuurt de characters vervolgens met de D-pad, terwijl de laatste groep dat doet met de ABXY-knoppen. Niet helemaal ideaal natuurlijk, maar dat maakt het niet minder speelbaar.

Zoals gezegd draait de gameplay om het tikken en strijken op het touch-screen. Het tikken is logischerwijs voor het dribbelen. Het is niet verplicht om te tikken, dus je kunt gewoon je D-pad gebruiken om te lopen terwijl je character uit zichzelf dribbelt. Echter gaat de bewegingssnelheid ietwat omhoog van je character als je tikt op het touch-screen. Zodoende word je op deze manier gemotiveerd om het merendeel van de tijd te blijven tikken. Je begrijpt waarschijnlijk dat als het tikken wordt gebruikt om te dribbelen, de resterende moves worden uitgevoerd met streken of een combinatie van streken en tikken. Zo schiet je bijvoorbeeld door een opwaartse streek te maken met je stylus, dat wil dus zeggen van onder naar boven. Uiteraard gaat niet elk schot rechtstreeks in de basket, dus je zal goed moeten kijken naar het bovenste scherm waar de basket staat ten opzichte van jouw positie, zodat je een beetje kunt mikken. Wanneer je een schot uitvoert binnen de basket, of zoals de game het noemt, “het groene gebied”, voert je personage automatisch een dunk uit. Handig om te weten is dat zowel het normale schieten als dunken opgevoerd kan worden door te “chargen”. Een zogenaamde charge-shot maak je door je stylus gedurende enkele seconden te houden op het touch-screen, waardoor je character de bal vast gaat houden. Door te schuiven met je stylus verander je de positie van de bal, waardoor de tegenstander minder makkelijk de bal kan afpakken. Na een korte tijd licht je speler op en kun je een opwaartse streek maken om je schot af te maken. Een charge-dunk is iets simpeler: een dubbele opwaartse streek binnen het groene gebied is het geheim. Vervolgens blijft je personage in de lucht hangen zodat jij kan wrijven om extra muntjes te verdienen. Echter geeft dit de tegenstander wel meer tijd om je alsnog te blokken. Over verdedigende acties gesproken, deze gaan vaak gepaard met een neerwaartse streek, zoals bij het stelen van de bal. Uiteraard kun je ook dit soort acties weer opvoeren en extra krachtig maken: een opwaartse streek (springen) gevolgd door een neerwaartse streek zorgt voor een ground pound waarbij jij zo hard op de grond beukt dat de tegenstander de bal los laat, terwijl je met een dubbele opwaartse streek de bal ontfutselt aan de tegenstander wanneer jullie beide in de lucht hangen.

Je ziet dat de besproken moves goed uitgedacht zijn en dat geldt eigenlijk voor alle moves. Daarnaast moet absoluut gezegd worden dat vrijwel elke move die je verwacht in de game er ook daadwerkelijk in zit. Dolgraag zou ik alle moves willen bespreken, maar daar is de review niet voor. De review is er wel om te zeggen dat er een Practice mode is waarin álle moves worden uitgelegd, waardoor je de handleiding er nooit meer bij hoeft te pakken. Een welkome feature, want acties leren in de praktijk werkt stukken beter dan in theorie.
Tot slot dien ik nog even te vertellen over het bestaan van zogenaamde Special Shots, die elke character beheerst op zijn of haar eigen manier. Het komt er meestal gewoon op neer dat je de voorletter van de personage in kwestie twee keer moet tikken op het touch-screen. Dat wordt dus de L voor Luigi, M voor Mario, W voor Waluigi, B voor Bowser Jr. enz. Characters waarvan de naam begint met een niet zo’n praktische letter krijgen gewoon een random andere letter aangewezen. Bij het uitvoeren van een Special Shot hoort uiteraard een animatie, die gelukkig niet zo irritant is als bij de Special Moves van Mario Power Tennis (NGC), en afhankelijk van je positie op dat moment scoor je zelf op schitterende wijze of laat je het aan je teamgenoten over middels een alley-oop. Wat nu precies het voordeel is van een Special Shot, buiten het feit dat je er altijd mee scoort als je niet tussentijds wordt aangevallen, gaan we hieronder bespreken.

Ik doelde vanzelfsprekend op de puntentelling in Mario Slam Basketball. Deze is op het eerste gezicht een beetje vreemd en dat komt met name door de inbreng van muntjes. De klassieke puntentelling is vertienvoudigd, wat erop neer komt dat tweepunters twintigpunters zijn geworden en driepunters dertigpunters. Special Shots leveren maar liefst veertig punten op. Vermoedelijk heb je al door dat deze vertienvoudiging in het leven is geroepen vanwege de muntjes. Het aantal muntjes dat je namelijk in bezit hebt op het moment dat je raak schiet, komt bovenop het standaard aantal punten. Je kunt maximaal honderd muntjes tegelijk vasthouden, waardoor het hoogste aantal punten dat je in één keer kunt scoren 140 is; nogal bizar. De invloed van de muntjes is hierdoor wat groot geworden, te groot eerlijk gezegd. De balans van een potje basketbal wordt flink verstoord, aangezien je zomaar flink op achterstand gezet kunt worden of juist in no time een onoverbrugbare voorsprong kunt nemen. Muntjes verdien je overigens door een charge-shot of -dunk te maken of door te dribbelen over de vraagtekenvlakjes, welke constant op het speelveld verschijnen. Wanneer je over een vraagtekenvlak loopt terwijl de tegenstander in balbezit is, komt er een item in het spel. Meestal kun je deze oppikken om vervolgens te gooien richting je opponent, maar sommige items werken direct vanaf het moment dat je het aanraakt. Al met al doen de items goed hun werk; ze scheiden Mario Slam Basketball positief van de realistische basketbalgames, terwijl ze tegelijkertijd niet overmatig aanwezig zijn. Jammer dat we dat niet kunnen zeggen van de muntjes, want die maken de game gewoonweg stukken oppervlakkiger dan had gehoeven. Dit had wellicht opgelost kunnen worden door de teams te belonen met minder muntjes voor die bepaalde acties, maar het volledig weglaten van de muntjes was misschien zelfs nog een betere optie.

Nog een nadeel is het aantal modes in Mario Slam Basketball, dat een beetje karig is. Er is een Challenges mode, waarin je de benodigde vaardigheden kunt oefenen evenals de Specal Shots. Ook bevat het de minigame Dribble Race, waarin je het dribbelen beter onder de knie kunt krijgen door te oefenen op hindernisbanen. De tweede mode is Exhibition, welke nooit ontbreekt in een sportgame. Gewoon een losstaandje potje sporten is het doel in deze modus. Ten slotte is er nog de Tourney mode, en daar draait het allemaal om in Mario Slam Basketball. Er zijn vier toernooitjes die eigenlijk in essentie nauwelijks van elkaar verschillen. Telkens dien je drie wedstrijden te winnen om de cup te veroveren. Daarbij wordt de moeilijkheidsgraad langzaam opgevoerd terwijl je de wedstrijden en cups wint. Het grootste verschil zit hem in de sportvelden. Elke court is van tevoren vastgesteld – je speelt bijv. altijd het eerste potje van de Mushroom Cup in Mario Stadium – en daarmee ook je opponenten in het toernooi. Iedere court is namelijk eigendom van een specifiek personage en heeft daarbij ook specifieke eigenschappen – zo zullen de baskets op één van de courts allemaal vervangen zijn door Petey Piranhas. Je daagt deze personages (lees: teams met een bepaald personage in de hoofdrol) als het ware uit op hun basketbal-courts. De wedstrijden die de CPU afwerkt in de cups zijn dus volledig voor de sier, aangezien alles van tevoren al is uitgestippeld. Je kunt overigens voorkomen dat je een bepaald personage tegenkomt in het toernooi door hem zelf in je team op te nemen. Er is namelijk veel mogelijk in Mushroom Kingdom, maar twee maal hetzelfde personage in één basketbalwedstrijd is zelfs dáár verboden.

Om terug te komen op de moeilijkheidsgraad van Mario Slam Basketball: de game heeft een ietwat maffe leercurve. Vooral in het begin stelt de AI van de computer niets voor en staan ze gewoon te kijken naar hoe jij wint met cijfers als 544 tegen 0, en voor die score hoef je niet eens je best te doen. Gelukkig wordt de game nog lekker pittig in een later stadium, het enige nadeel is dat het vrij plotseling gebeurt; iets met een finale en Bowser en zo. Scoren wordt dan niet veel moeilijker, al zul je wel stukken vaker geblokt worden. Nee, het grootste probleem zal je verdediging worden. De opponent zal veel minder gauw de bal verliezen, haalt vaker de trukendoos open en gedraagt zich intelligenter door bijvoorbeeld te passen wanneer hij zich dreigt vast te lopen. Het is daarom belangrijk om een goed uitgebalanceerd team samen te stellen, zodat je sterk gewapend bent. Er zijn vijf verschillende soorten characters: krachtige, snelle, technische, tricky en allround spelers. De verschillen tussen de spelers zijn niet heel groot, maar subtiel genoeg om te merken.
Overigens is het mogelijk de Tourney mode extra uitdagend te maken. Een toernooi winnen is één ding, maar winnen in stijl is weer een ander verhaal. Een cup winnen zorgt normaliter voor een bronzen trofee. Win je echter alle drie wedstrijden met 100-199 punten verschil of zelfs meer dan 200 punten, dan behaal je respectievelijk een zilveren of gouden trofee. Hier gaan uiteraard weer leuke unlockables mee gepaard. Denk hierbij aan zeventien vrij te spelen ballen, een Hard Mode, enkele basketbal-courts, een tiental characters (waaronder verrassende!) en zelfs outfits voor je personages. Of je nu casual gamet of juist je tanden helemaal in een game zet: dit spel zal je hoe dan ook prima weten te vermaken.

Tot slot is er nog een multiplayer, zowel single- als multicard. Helaas is het Square Enix en Nintendo niet gelukt om ons een degelijke singlecard ervaring voor te schotelen. Slechts twee minigames, waarvan één niet eens iets te maken heeft met basketbal. Het is verder wel vermakelijk hoor, maar dat het niet eens mogelijk is om een potje te basketballen is toch wel stuitend. Gelukkig maakt de multicard ervaring alles goed, aangezien het echt leuk is om samen met een maat te spelen. Zorg er dus voor dat tenminste één vriend een kopie te pakken krijgt van de game. Dit is helaas een must omdat Mario Slam Basketball geen online mode heeft. Dat had van de game een ware klassieker kunnen maken, maar het is niet anders.

Conclusion
Mario Slam Basketball werd door menig gamer gezien als een potentiële topper en de potentie komt er voor een aardig deel zeker uit. Het is jammer dat de toevoeging van muntjes zo’n grote stempel drukt op de gameplay en het spel daarom oppervlakkiger wordt. De AI van de CPU lijkt tot overmaat van ramp ook te makkelijk, maar gelukkig wordt het later in de game behoorlijk pittig, wat het nadeel van de muntjes enigszins opheft. Daar staat verder tegenover dat Mario Slam Basketball een zeer originele besturing bevat en er werkelijk prachtig uit ziet op de Nintendo DS. Een échte topper is het helaas niet, maar al met al is het wél een zeer vermakelijke game. Een aanrader, zeker als vrienden in jouw buurt ook geïnteresseerd zijn in de game.

Graphics: 95
Gameplay: 80
Replay: 80
Sounds: 80
Eindcijfer: 80