Wie de naam Sid Meier hoort, denkt automatisch aan zijn legendarische reeks Civilization. Deze game legde in ’91 de basis voor Turn-Based Strategy games en inspireerde de talloze volgelingen in dat genre. Nu, een hele hoop opvolgers en zeventien jaar later, verschijnt de reeks voor het eerst op een handheld. Is dit echter wel een geschikte combinatie en heeft de DS genoeg in zijn mars voor zo’n uitgebreide TBS? Ik keek even in mijn glazen bol en zocht het voor jullie uit.
Turn-Based Strategy games: het is een genre waar je voor of tegen bent. De ene vindt het te traag en oninteressant, terwijl de andere er urenlang mee door kan gaan. Ik behoor tot die tweede categorie en al op jonge leeftijd maakte ik kennis met Civilization II, weliswaar op de Macintosh. Een hele poos later volgde deel drie plus bijhorende uitbreidingspakketten en vorig jaar nog verscheen de vierde telg uit de serie met het bekroonde expansion pack Beyond the Sword. Uitgever 2K Games en ontwikkelaar Firaxis besloten om na talloze smeekbrieven van fans de serie voor het eerst naar de consoles te brengen. De PS3, Xbox 360, NDS en oorspronkelijk ook de Wii waren de gelukkigen, maar die laatste viel onlangs nog uit de boot. De officiële reden hiervoor was dat er te veel werk (en te weinig geld) was om de game naar de Wii over te brengen, aangezien hij in het begin enkel voor PS3 en 360 bedoeld was en de besturing dus weer vanaf nul opgebouwd moest worden. Wij, DS-bezitters, komen er gelukkig met de schrik vanaf en het project voor de Nintendo DS ging zonder problemen door.
From zero to hero
Voor de gamertjes onder ons die nog nooit Civilization gespeeld hebben (en zich in de eerste plaats hiervoor behoorlijk mogen schamen), dit is de game in een notendop: jij begint enkele duizenden jaren voor Christus als leider van een volk naar keuze en krijgt de taak om hen heelhuids door de geschiedenis heen te loodsen. Terwijl je jouw beschaving langzaamaan ziet groeien, moet jij erop toezien dat alles op zijn pootjes terechtkomt. Je krijgt hierbij niet enkel het militaire gedeelte voorgeschoteld, maar ook de technologische vooruitgang, contacten met andere volkeren, de economische zaken én het onderhoud van de humeurige burgers worden in jouw schoenen geschoven. Gelukkig heb je enkele adviseurs in dienst die je op weg helpen en door de eeuwen heen raad geven, maar je bent eigenlijk volkomen vrij om deze te negeren aangezien jij tenslotte degene bent die met de scepter zwaait. Het is echter slim om af en toe hun raad eens op te volgen, vooral dan als je nieuw bent in de game, want wanneer je bijvoorbeeld als een gek militaire units begint te bouwen zonder te investeren in je technologie, dan zou je wel eens lelijk gefopt kunnen zijn wanneer je merkt dat je tegenstanders reeds het buskruit hebben gevonden terwijl jouw grote leger nog met waardeloze speren bewapend is. Als je anderzijds al je geld in die technologische ontwikkeling pompt, dan zal je al gauw te kampen krijgen met een lege schatkist en alle gevolgen van dien. De kunst van deze game is dan ook om een gezond evenwicht te zoeken, geen impulsieve of overhaaste beslissingen te nemen en op die manier jouw volk tot wereldleider te kronen.
Een andere belangrijk element van de Civilization reeks is dat je zelf kan kiezen hoe je de overwinning binnen wenst te halen. De meest voor de hand liggende keuze is natuurlijk om voor de World Domination te gaan en via militaire overmacht al je rivalen uit de weg te ruimen, maar Civilization zou Civilization niet zijn als dit de enige manier was. Je kan namelijk ook proberen om via meer vredelievende methodes zoals de Space Race, de Culture Victory of Economic Victory de eerste plaats op het podium te bemachtigen. Als je de culturele toer opgaat, kan je de andere volkeren verslaan door het bouwen van wereldwonderen met als uiteindelijke doel de (niet goedkope) VN te stichten. Bij de economische benadering moet je als eerste 15.000 muntstukken verzamelen en bij de Space Race zal je dan weer een raket moeten bouwen om als eerste een ruimtestation te bereiken. Deze verschillende tactieken zorgen ervoor dat je een campaign verschillende keren opnieuw kan spelen. Denk hierbij ook nog eens de keuze uit zestien grote beschavingen (zoals Rusland, Perzië, Rome, Griekenland en Spanje) met diens roemrijke leiders (Catherine de Grote, Abe Lincoln, Otto von Bismarck, Mao Zedong, ) en hun unieke special powers bij, en je komt tot eindeloze combinatiemogelijkheden om een potje Civilization tot een goed einde te brengen.
De strijd der cartoons
Eerder werd al aangekondigd dat de DS-versie de harde kern van de console versie zou behouden en slechts op een aantal vlakken aangepast zou worden. Eén hiervan is uiteraard de grafische kwaliteit van de game. Hier hebben ze bij Firaxis gekozen om gebruik te maken van grotendeels 2D-beelden, gecombineerd met enkele 3D effecten. Wat uit de screenshots meteen opvalt en wat de ontwikkelaars overigens zelf toegaven in een interview, is dat de game zijn inspiratie hiervoor gehaald heeft bij eerder verschenen strategy games op de DS, in het bijzonder bij Age of Empires en Advance Wars. Ten eerste vinden, net zoals in AoE, de gevechten plaats op het bovenste scherm en vertonen de 2D-units erg veel gelijkenissen met diens cartoonachtige personages. Wanneer je jezelf niet in een gevecht bevindt, wordt het bovenste scherm ook gebruikt om informatie weer te geven van de verschillende units en van het terrein dat zowel defensieve, economische als offensieve voordelen kan hebben. De wereldmap op het onderste scherm lijkt dan weer meer naar de stijl van Advance Wars te neigen en is onderverdeeld in vakjes, zoals we het gewend zijn van de serie.
Tegenover de minderen grafische kwaliteit biedt de DS wel een voordeel met zijn touch screen besturing, die de iets minder handige joysticks van de 360 en PS3 vervangt. Zoals eerder gezegd bestaat de map op het touch screen uit verschillende vakjes en de units kan je dan als het ware slepen naar de gewenste locatie. Voor degene die niet zo’n fan zijn van de stylus is de game ook voorzien van een besturing via de gewone knoppen en de D-pad. Wat op de DS ook verschilt van de andere versies is dat je de animaties tijdens de gevechten kunt overslaan en dat je tijdens deze filmpjes je units kan bevelen om zich terug te trekken, iets wat we tevoren nog niet te zien kregen. Voor de rest zal je ook een stapel andere bekende elementen van de serie op je DS terugvinden. De levensbaren die onderverdeeld zijn in stukjes, uitslagen van gevechten die bepaald worden aan de hand van kansberekeningen, units die je kan samenvoegen om legers te creëren, hordes barbaren die je land teisteren en de speciale hutjes of ruïnes die unieke extra’s bevatten zijn allemaal van de partij. Rekeninghoudend met de batterijlengte van de DS zal de game ook voorzien zijn van een versnelde tijdsduur waardoor je met een match zo’n drie à vier uur zoet zal zijn.
Wereldwijde oorlog
Na AW: Dark Conflict is Civilization Revolution de tweede TBS voor de DS waarbij je de mogelijkheid hebt om je tactische genialiteit te meten aan die van spelers over heel de wereld. Enerzijds kan je via je Friend Code een maat die enkele huizen verderop woont een tactische pandoering verkopen en anderzijds kan je het via de random mode evengoed opnemen tegen een Japanner aan de andere kant van de wereld. Qua modes biedt de game online drie mogelijkheden. Ten eerste is er de head-to-head mode, waarbij twee spelers het in een grootschalige campaign tegen elkaar opnemen. Dan is er ook nog een free for all mode, wat ongeveer hetzelfde inhoudt maar dan met maximaal vier spelers en ten slotte is er een team battle waarin je samen zal moeten werken met een andere machthebber om het concurrerende duo te slim af te zijn. Er werd hier en daar gefluisterd dat de DS-versie ook over voice chat zou beschikken, maar dat werd nog niet bevestigd. De multiplayer en in het bijzonder dan het online gedeelte lijkt in ieder geval een grote meerwaarde te gaan worden die ons alleen nog meer doet uitkijken naar deze veelbelovende Civilization Revolution.
Mocht je het ondertussen nog niet doorhebben: Civilization Revolution hoort zonder meer thuis in het lijstje van de reeks en wordt geen snel ineen geflanste port voor de DS. Heel wat sleutelelementen van de serie zijn namelijk behouden en de kern van de game komt overeen met die van de versies voor zijn grote broertjes, maar de game is gewoon wat anders aangekleed. Mensen die niets hebben met Turn-Based Strategy games of op zoek zijn naar een grafisch pareltje slaan deze game best over, maar fans van de reeks en het genre kunnen al met een gerust hart veertig euro aan de kant leggen.
De grote dag, 6 juni, is nog een heel eindje verwijderd en de game kan tegen dan nog enkele aanpassingen ondergaan, maar ondanks de grafische beperkingen die de DS-versie met zich meebrengt, hebben er nu al vertrouwen in dat Civilization Revolution de magie van de alom geprezen reeks met succes zal overbrengen naar Nintendo’s handheld. Ikzelf haal alvast mijn kroontje onder het stof vandaan en geef mijn scepter nog een extra boenbeurt.