Hoewel The Wind Waker niet iedereen hetzelfde magische gevoel gaf, zoals Ocarina of Time dat deed, was het geen slechte game te noemen. Hier en daar had de game dan wel zijn minpunten, maar een vervolg op deze 3D cel-shaded Zelda game is absoluut geen schande. Phantom Hourglass is dan ook een welkome toevoeging aan de The Legend of Zelda serie.
Eind 2006 werden we na zeer lang wachten eindelijk met The Legend of Zelda: Twilight Princess opgezadeld. Naar mijn mening een prachttitel die weer de typische Zelda sfeer naar zowel de Wii als de Nintendo GameCube wist te brengen. Op de Nintendo GameCube konden we al eerder aan de slag met Four Swords Adventures en The Wind Waker, en vooral The Wind Waker wist mij teleur te stellen. De stijl van de graphics en de stijl van het gebeuren waar alles zich afspeelde vond ik niet in het wereldje van The Legend of Zelda passen. Het was weliswaar een toffe game, maar ik vond het jammer dat er ‘Zelda’ in de titel stond. Stiekem vind ik het dan ook jammer dat het nieuwste deel op de Nintendo DS zich in dezelfde setting afspeelt.
The Legend of Zelda: Phantom Hourglass is namelijk een vervolg op de GameCube’s The Wind Waker en speelt zich enkele maanden af na de gebeurtenissen uit die game. Een mysterieus schip duikt op vanuit de mist, en Tetra besluit het schip te gaan onderzoeken. Het schip begint te verdwijnen, met Tetra er nog op. Link probeert nog op het schip te springen, maar belandt in het water. Hij spoelt aan op een eiland, alwaar hij gevonden wordt door een feetje. Link vertelt op zoek te zijn naar het ‘spookschip’, en hij wordt door het feetje doorverwezen naar Lineback, de plaatselijke superman. Zo super blijkt deze Lineback niet te zijn; hij laat Link al het werk opknappen, dungeons uitpluizen en hij laat hem zelfs de boot navigeren! Nou ja, hij zorgt in ieder geval voor de boot die Link van eiland naar eiland kan brengen, dus zo’n slechte man is het nog niet. Kortom: Link spoelt aan op een eiland en Tetra is zoek; twee goede argumenten voor een nieuw Zelda avontuur. En nog een speciaal Zelda avontuur ook, want het is namelijk de eerste Zelda-game voor Nintendo’s dubbelschermige handheld.
Dankzij de o zo geprezen functies die de Nintendo DS rijk is, biedt Phantom Hourglass leuke, originele gameplay die nog steeds in het Zelda-straatje past. Kaarsen uitblazen om nieuwe locaties te bereiken, in de microfoon roepen om mensen te bereiken en aantekeningen op je map maken zijn slechts enkele voorbeelden van de vernieuwde gameplay. Die aantekeningen zijn verrekte handig, want zo nu en dan moet je op een kaart aangeven waar bepaalde voorwerpen zitten. Handig dus dat je op je eigen kaart kunt schrijven, want op die manier kun je voor jezelf onthouden waar dat voorwerp zat (logisch, toch?). Ook het navigeren van de boot is anders. Door de route die je wilt volgen op je zeemap te tekenen, vaar je van eiland naar eiland.
De vernieuwde gameplay-aspecten zijn niet het enige dat vernieuwd is. Ook de besturing is een metamorfose ondergaan. Lopen, zwaardvechten en actie ondernemen; alles gaat via het touch-screen. Het feetje, dat het gehele spel bij je blijft om je bij te staan, dient als een soort cursor waar Link vrolijk achteraan loopt. Het zwaardvechten bestaat uit het trekken van lijntjes, het aantikken van vijanden en het tekenen van rondjes. Om actie te ondernemen hoef je alleen maar simpelweg dingen aan te tikken. Klinkt lastig, maar je raakt er zeer snel aan gewend. Ik moet zeggen dat het fijn werkt!
Ook nieuw is de online mode. Nu stelt dat echter niet superveel voor. Met z’n tweeën kun je een variant op ‘verstoppertje’ spelen. Wel grappig, dat moet gezegd worden, maar het is geen multiplayer die je als heilig kunt bestempelen. De ene speler neemt de rol van Link, en de andere speler bestuurt drie Phantom Guardians. Het doel van de speler die Link bestuurt is het verkrijgen van Force Gems, om ze vervolgens naar zijn eigen basis te brengen. De andere speler moet Link snel vinden en hem te pakken zien te krijgen voordat hij punten scoort. Toegegeven, het is origineel, maar wel een beetje simpel. Maar dat geeft helemaal niets! Een Zelda-game hoort namelijk flink te heersen qua singleplayer, en dat is iets dat dus ook op de Nintendo DS kan. Niet alleen biedt The Legend of Zelda: Phantom Hourglass namelijk flink wat uren gameplay, het bevat ook nog eens mooie, in semi-3D vormgegeven cel-shaded graphics en de typische Zelda muziek waar je ‘u’ tegen zegt.
Persoonlijk kocht in bij de release van de Nintendo DS het systeempje omdat ik wist dat er een The Legend of Zelda game op ging verschijnen, en met dit spel ben ik overtuigd dat ik toentertijd absoluut geen fout gemaakt heb. Met The Legend of Zelda: Phantom Hourglass kun je namelijk weer heel wat uurtjes vooruit. Een topper die iedere Adventure fan in huis moet halen.
- Graphics:
- Gameplay:
- Replay:
- Sound:
92/100
De Nintendo DS is weer een topper rijker.