De DS is perfect voor het RPG genre en er zijn dan ook al een aantal pareltjes op verschenen. Atlus wilde blijkbaar ook proberen om een RPG-pareltje op de DS te brengen en het resultaat is Etrian Odyssey. Nou staat Atlus er wel bekend om dat ze goede games maken, maar meestal niet echt must-haves. Zal dit weer het geval zijn met Etrian Odyssey of heeft het een unieke wending?
Role Playing Games (RPG’s dus) zijn altijd al mijn favoriete games geweest en sinds kort ben ik ook geïnteresseerd in Dungeon games. Toen bekend werd gemaakt dat Atlus aan Etrian Odyssey werkte en dat dit een Dungeon RPG zou worden, leek het mij dus meteen vet. Maar weet Atlus er wel iets vets van gemaakt te hebben? M’n Nintendo DS heeft inmiddels al een mooi avontuur beleefd in het Yggdrasil Labyrinth en dus is het tijd voor een review.
Wanneer je het spel opstart, word je begroet door een mooi, klassiek filmpje en achtergrondmuziek. Vooral het woordje klassiek is hier belangrijk, want het geeft aan hoe de game is. Nee, ik bedoel er niet mee dat Etrian Odyssey een klassieker is, maar dat het alle klassieke elementen heeft van het RPG genre. Turn Based gevechten zonder vernieuwende features, de bekende fantasierijke muziek op de achtergrond en noem maar op wat nog meer. Zelfs het verhaal is erg oppervlakkig: naast een dorpje ligt een doolhofwoud en de geruchten gaan dat er op de laatste verdieping een grote schat ligt. Meer dan wat enkele avonturiers hebben al geprobeerd om het doolhof de baas te zijn, maar door de vele monsters en ingewikkelde routes is dit nog nooit gelukt. Aan jou de taak om dit wel succesvol te doen. Veel mensen zullen tegenwoordig nu al afhaken, maar persoonlijk vind ik deze settings nog steeds erg meesterlijk.
Waarschijnlijk heb je al naar het cijfer onderaan gekeken en merk je vast al op dat dit spel niet dit cijfer bevat als het zo oppervlakkig en ‘klassiek’ blijft. En dat klopt! Over het algemeen blijft het wel een oude, vertrouwde RPG, maar er is één iets aan toegevoegd wat het toch weer speciaal maakt. Je zal namelijk je eigen plattegrond (op het onderste scherm) moeten tekenen. Bij elk stap die je zet komt er op het onderste scherm een vakje bij. Zo kan je een hele verdieping lopen en dan heb je je eigen plattegrond. Maar dit is nog niet optimaal, want je moet wel weten waar muren staan, waar items liggen en waar events gebeuren. Hiervoor kan je je plattegrond uitvergroten en met behulp van Paint-achtige knoppen de muren en andere zaken aangeven. Dit werkt allemaal goed en is ook nog leuk om te doen.
Het doorlopen van een verdieping gebeurt in 3D en in First Person. Dit ziet er allemaal erg mooi uit en werkt ook nog goed. Het is erg rustgevend, maar helaas word je random aangevallen door monsters. Als dit gebeurt verandert het beeld naar een 2D omgeving met de monsters in beeld. Dit ziet er dan weer simpel uit, maar simpelheid kan ook mooi zijn. Tijdens het vechten kan je, zoals je wel geraden zal hebben, de standaard keuzes maken, zoals aanvallen en verdedigen. Maar je hebt ook de keuze Skills. Dit zijn sterkere aanvallen, die gerelateerd zijn aan jobs. Jawel, Etrian Odyssey heeft ook het klassieke job-systeem. Aan het begin van het spel kan je namelijk een aantal characters maken (dit kan je trouwens het hele spel door nog doen, voor als je een nieuw personage in je team wilt hebben) en voor elk character moet je een job kiezen. Zo heb je Landsknecht (een soort ridder), Medic (White Mage), Alchemist (Black Mages) en nog zes anderen (waarvan je er twee nog moet unlocken).
Etrian Odyssey is dus een standaard Dungeon RPG, met weinig vernieuwends. Niks mis mee, want het is en blijft gewoon leuk om te spelen. Er zijn echter wel twee dingen die het spelen iets minder leuk maken. Zo kan het zwaar irritant zijn om vanaf een lage verdieping weer naar de oppervlakte te komen. Je moet dan elke verdieping opnieuw doorlopen en dit is niet leuk als je bijna dood bent of als je haast hebt. Gelukkig heb je dan wel een item dat je meteen naar de stad teleporteert, maar deze zijn prijzig. Verder heb ik gemerkt dat je redelijk snel doodgaat. Om dit tegen te gaan, kan je veel gaan grinden, maar je zult al snel merken dat dit of te langzaam gaat of dat je alsnog snel dood gaat. Wat wel weer goed gedaan is, is dat als je dood gaat je de keuze krijgt om je plattegrond op te slaan. Zo is je moeite toch niet voor niks geweest. Twee minpuntjes dus die niet leuk zijn, maar ook niet het hele spel verpesten.
Etrian Odyssey is zeker een leuke game, maar geen topper. Je moet van het oude RPG-genre houden en het geduld hebben om vele verdiepingen door te lopen. Het geheel ziet er goed uit, klinkt goed en speelt lekker. Toch zal dit spel dus niet voor iedereen geschikt zijn en raad ik je aan om de game eerst te testen. Weet je van jezelf dat je met veel plezier de oude RPG’s speelt, dan kan ik je deze game echter wel aanraden. Ik ga in ieder geval weer even verder verdwalen in het Yggdrasil Labyrinth.
- Graphics:
- Gameplay:
- Replay:
- Sound:
75/100
Etrian Odyssey is geen topper, maar wel gewoon leuk.