City Life

SimCity is een franchise die iedereen bekend in de oren zal klinken. Het eerste deel uit deze reeks simulatiegames, waarbij je je eigen stad bouwt en onderhoudt, verscheen in 1989 voor de PC en was gelijk een groot succes. Bijna twintig jaar komt ontwikkelaar Monte Cristo met een soortgelijke franchise, City Life. Het eerste deel kwam twee jaar geleden voor de PC uit en schijnbaar was ook deze game goed genoeg voor een aantal vervolgen, waaronder City Life DS voor uiteraard de Nintendo DS. Lift City Life – onder het motto “beter goed gejat dan slecht verzonnen” – mee op het succes van SimCity of weet Monte Cristo toch zijn eigen draai aan deze game te geven?

Voordat ik mijn mening over City Life DS in de groep ga gooien, moet ik eerlijk bekennen dat ik deze game enigszins bevooroordeeld in mijn Nintendo DS stak. Dit heeft vooral te maken met het feit dat het eerste SimCity deel de allereerste PC game was die ik speelde. Als zesjarig meisje kroop ik, bij gebrek aan een eigen PC, geregeld achter de computer van mijn neef. Waar ik vervolgens uren zoet was met het bouwen van de grootste wereldsteden en alles om me heen vergat. SimCity was dus één van mijn eerste kennismakingen met het gamen en heeft daardoor, in mijn ogen, een soort heiligstatus verworven. Maar goed, aangezien ik City Life DS niet als goedkope SimCity look-a-like wil bestempelen voordat ik de game daadwerkelijk gespeeld heb, laat ik mijn jeugdsentiment even voor wat het is om City Life DS toch een eerlijke kans te geven.

City Life DS bestaat uit drie verschillende game-modes. Je hebt de keus uit een campaign mode, waarin je acht chapters doorspeelt, een challenge mode, om een bepaalde doelstelling te halen, en een sandbox mode, waar je gewoon vrij je gang kunt gaan. Ik start met de campaign mode, die me door middel van een slappe verhaallijn en flauwe personages gelijk wegwijs maakt in de besturing en me kennis laat maken met de diverse mogelijkheden die de game bevat. De besturing werkt voor het grootste deel via het touchscreen. Met de stylus selecteer en plaats je gebouwen, leg je wegen aan, scroll je door het menu en controleer je de status van je bouwsels. Ook het scrollen door de stad doe je door het slepen van je stylus over het touchscreen. Dit laatste werkt, zeker in het begin, niet altijd even handig. Zo kom je af en toe in de knoop wanneer je twee handelingen tegelijk uit wilt voeren, die beide dezelfde besturing vereisen. Een mooi voorbeeld hiervan is het aanleggen van wegen. Wanneer je een weg wilt plaatsen die deels buiten het scherm valt, zul je dat in twee keer moeten doen omdat je niet tegelijk door de stad kunt scrollen en wegen kunt leggen. Dat laatste hadden ze in mijn ogen beter aan de vierpuntstoets of buttons aan de rechterkant kunnen koppelen. Deze twee hebben nu namelijk precies dezelfde functie, het draaien en in-/uitzoomen van je stad. Een beetje dubbelop dus.

Heb je de besturing een beetje onder de knie, dan kun je je echt bezig gaan houden met het bouwen en strategisch indelen van je stad. Waar je bij SimCity, naast het bouwen van een stad, vooral rekening moet houden met de watervoorziening en ervoor moet zorgen dat de hele stad de beschikking heeft over stroom, gaat City Life DS een heel stuk verder. City Life DS bevat een compleet klassensysteem met zes verschillende bevolkingsgroepen waarmee je continu rekening moet houden. Onderaan de ladder staan de ‘Have-nots’ en bovenaan de ‘Elites’. Sommige bevolkingsgroepen kunnen het totaal niet met elkaar vinden, terwijl anderen wel weer in vrede naast elkaar kunnen leven. Bij het indelen van je stad is het daarom belangrijk dat je kijkt welke bevolkingsgroepen je waar probeert te laten vestigen. Dit doe je met het strategisch plaatsen van de werk- en uitgaansgelegenheden. Elke bevolkingsgroep heeft namelijk zijn eigen bedrijven en plaatsen waar ze graag uitgaan. Dus wanneer je bijvoorbeeld een aantal woningen bouwt bij bedrijven voor de ‘Blue Collars’, zullen die woningen voornamelijk door deze bevolkingsgroep bewoond gaan worden.

Daarnaast heeft elke bevolkingsgroep zijn eigen wensen en behoeften, waar je ook weer rekening mee zult moeten houden. De ene wil bijvoorbeeld meer winkels, terwijl de andere vind dat er te weinig educatiemogelijkheden zijn. Ook geld is in City Life DS iets dat je goed in het oog moet houden. Ik kwam er al snel achter dat je geen oneindige geldstroom hebt en dat er ook aan de leningen een maximum zit. Aangezien ik mijn geld ingame net zo vlot uitgeef als in het echt moest ik, met het maximale aan leningen en dik in het rood, regelmatig een chapter overdoen. Je zult dus echt goed na moeten gaan denken over je uitgaven. Dit, in combinatie met het klassensysteem, geeft City Life DS een strategisch randje, omdat er gewoon zoveel dingen zijn waar je rekening mee moet houden.

Tot slot ziet City Life DS er grafisch redelijk goed uit. De graphics zijn erg eenvoudig en doen enigszins vierkant aan. Maar dit sluit eigenlijk prima op de stijl van de game aan. Gewoon simpele 3D graphics, zonder poespas, zodat je het overzicht over je stad makkelijk kunt bewaren en alles lekker duidelijk is. De sounds blijven beperkt tot een eentonig achtergrondmuziekje dat af en toe aangevuld wordt met wat rumoerige stadsgeluiden. Wederom lekker simpel, maar uitstekend geschikt voor het type game.

City Life DS is een aardige game en wist mij zelfs op bepaalde punten positief te verrassen. Zo vind ik het klassensysteem een erg leuk en goed uitgedacht element en ook het strategische sausje waarin de hele game ondergedompeld is bevalt me wel. Een minpuntje is de besturing, daar had nog wel wat aan verbeterd kunnen worden. De graphics en sounds zijn eenvoudig, maar passen prima in de stijl van City Life DS. Vond je SimCity altijd erg leuk en ben je niet vies van wat strategisch denkwerk? Dan is deze draagbare stedenbouwer ongetwijfeld het aanschaffen waard.

  • Graphics:
  • Gameplay:
  • Replay:
  • Sound:

72/100

SimCity met een strategisch randje.