Zelf volg ik de anime van Naruto op de voet, en ik weet er dan ook vrij veel van. Zo weet ik dat Asuma en Jiraiya… nee, laat ik maar niet gaan spoilen. Dat ik de serie volg en leuk vind, betekent voor Jeroen dat zowat alle Naruto games dan naar mij gaan (afgezien van de PlayStation 3 versies, aangezien de nieuwste console van Sony nog niet in mijn bezit is). Op zich is dit natuurlijk helemaal niet erg, maar er zijn twee nadelen. Ten eerste is dat ik elke keer weer iets nieuws moet bedenken voor de review en ten tweede is de kans groot dat ik een vervolg van een slechte Naruto-game krijg. En laten beide punten nu net gelden…
Tot nu toe heb ik van alle Naruto games die in mijn bezit zijn erg genoten en ik kijk dan ook erg uit naar bijvoorbeeld Naruto: The Broken Bonds voor de Xbox 360. Helaas was er één Naruto game, die ik een hele tijd geleden ontving om te reviewen, die gewoon slecht was. Ik gaf hem toen een 65, wat achteraf gezien eigenlijk veel te hoog was. Ach, van fouten leer je, toch? De game, Naruto: Ninja Council, heb ik dan ook al lang niet meer opgestart en daar was ik meer dan tevreden over. Maar toen kreeg ik te horen dat ik het vervolg op deze game ook zou krijgen om te testen. Je snapt het misschien wel: ik keek er niet bepaald naar uit. Maar was dit wel terecht? Heeft Tomy misschien goed naar al het kritiek geluisterd en de game zodanig verbeterd dat het wel een 65 of meer verdiend? We zullen het zien!
Laten we maar meteen het diepe induiken. Naruto: Ninja Council had niet echt een verhaal dat goed uit de doeken kwam, en de opdrachten die je moest doen sloegen vaak nergens op. Het was puur een opdracht aannemen, die voltooien en dan weer de volgende opdracht aannemen. Zo moest je bijen doden, een bepaald aantal wolven vinden en verslaan, random vijanden binnen een korte tijdsduur laten zien dat jij heer en meester bent, enzovoort. Eén groot zooitje van random opdrachten die bij elkaar waren gegooid. Naruto: Ninja Council 2 doet dit gelukkig wel goed. De mensen die Naruto volgen, of in ieder geval het eerste deel hebben gezien, zullen een boel herkennen. Dit tweede deel heeft namelijk een verhaal en wel van de periode dat Orochimaru met vier van zijn beste Sound Ninja’s rivaal Sasuke aan hun kant proberen te krijgen. Dit was een mooie periode in de anime, aangezien iedereen die erin meespeelde kon laten zien dat ze veel om Sasuke geven en dat ze daadwerkelijk sterke ninja’s zijn.
Maar goed, de game begint op het moment dat Naruto en zijn vrienden achter de “vluchtende” Sound Ninja’s aan zitten. Opvallend is dat de game, vergeleken met het eerste deel, geen missions meer heeft. Je begint in een level en moet hier het einde van zien te behalen. Onderweg zijn er allerlei vijanden die je aanvallen. Zo heb je bijvoorbeeld spinnen en vogels, maar vooral veel en verschillende Sound Ninja’s. Verder kan je Konoha coins verzamelen en is het platform-level zo in elkaar gezet dat je meer dan eens moet uitpuzzelen hoe je verder kan komen. Dit is al een stuk beter dan het eerste deel en voelt al veel meer als een echte game. Maar er is meer! Aan het eind van het eerste deel van een level wacht een baas je op. Nu kan je door het spelen van een minigame schade doen aan deze slechteriken. De minigames zijn simpel, doch leuk als afwisseling. Zo moet je bij Shikemaru zijn schaduw tekenen richting de vijand en moet je bijvoorbeeld bij Shino allerlei spinnen aantikken zodat zijn insecten gehakt maken van de spinnen. Dit moet echter wel binnen krappe tijd, want anders ontsnapt de vijand en heeft hij of zij geen schade. Lukt het wel, dan ontsnapt de tegenstander alsnog, maar krijg je even later er toch voordeel mee. Je komt hierna namelijk in het tweede deel van het platform-level en aldaar moet je weer aan het eind komen. Lukt dit weer, dan wacht dezelfde sterke tegenstander je weer op, maar moet je nu echt tegen hem vechten. Heb je de minigame goed gespeeld, dan is er een merkbare hoeveelheid van zijn of haar gezondheid af. Dit is zeer welkom, want de baasgevechten zijn best uniek te noemen vergeleken met de rest van de game. Ze gebruiken speciale aanvallen en je moet ze vaak ook op een speciale manier verslaan.
Gelukkig heb jijzelf ook de mogelijkheid om speciaal te doen. Aan het begin van elk level kan je namelijk kiezen als wie je speelt en wie je twee teamgenoten zijn. Naarmate je vordert in het spel, krijg je steeds meer teamgenoten om uit te kiezen. Het is slim om goed na te denken over wie je allemaal kiest, want ze zijn stuk voor stuk uniek. Tijdens het spelen lopen er twee balkjes boven je teamgenoten vol en als deze helemaal vol zijn, kan je ze een speciale aanval laten uitvoeren door op ze te klikken. Ieder heeft minstens twee soorten aanvallen en de meeste kan je zeer tactisch gebruiken. Zo gebruikte ik het liefst Kakashi en Sakura in mijn team (en koos ik regelmatig iemand anders om zelf mee te spelen). Kakashi heeft namelijk een erg sterke Chidori aanval en Sakura heeft twee middelmatige speciale aanvallen en een derde die je kan genezen. Een mooie combinatie, vind ikzelf, maar er zijn tal van andere mooie combinaties te gebruiken.
Maar hoe werkt de rest dan eigenlijk? Zeer simpel: vrijwel hetzelfde als het vorige deel. De A-knop staat voor rennen, de B-knop voor springen, de Y-knop voor shurikens gooien en de X-knop voor slaan en schoppen. Zeer eenvoudig dus, maar gelukkig werkt het wel beter dan zijn voorganger. Verder zijn de graphics en de sounds ook simpel, maar het past er gewoon goed bij. Is de game dan in plaats van een slechte/zeer matige spelletje een topgame geworden? Nee, dat ook weer niet. Naruto: Ninja Council 2 is leuk om te spelen, maar alleen als budgettitel.
In tegenstelling tot het eerste deel is het vervolg zeker wel vermakelijk. Geen slechte verhaallijn meer, de gameplay is sterk verbeterd, het speelt lekkerder, ziet er beter uit en noem maar op wat nog meer. Het is zeker geen must-have, maar als je hem voor een budgetprijs ziet liggen moet je hem zeker wel kopen. Op naar een deel drie dat nóg beter wordt?
- Graphics:
- Gameplay:
- Replay:
- Sound:
69/100
De game is zeker leuk, maar nog geen aanrader.