Nintendo komt voor de tweede keer met een Pokémon Ranger game voor de Nintendo DS. Wij vonden deeltje één op zich prima te doen, maar eigenlijk was het geen echte musthave. Wordt deze nieuwe Pokémon game, waarin je weer op pad gaat om de schattige beestjes van Nintendo te beschermen, ook weer een leuke game?
Toen halverwege vorig jaar iedereen vol spanning zat te wachten op dé nieuwe Pokémon games, Diamond en Pearl, bracht Nintendo enkele rip-offs van de immer populaire serie op de markt. En één van die games was Pokémon Ranger, een spel waarin je juist geen Pokémon hoeft te vangen om mee te vechten, maar ze juist moet beschermen tegen al het kwaad. Collega Sven Verschoor omschreef het eerste deel destijds als volgt: ‘Pokémon Ranger is leuker dan verwacht. De gameplay lijkt misschien een beetje saai en herhalend, maar het is uitdagend genoeg en het is zelfs best verslavend!’ Een treffende omschrijving. Pokémon Ranger was gewoon een leuke adventure met een apart ‘gevechtssysteem’ dat zich afspeelde in het Pokémon universum. Sinds afgelopen vrijdag ligt de nieuwe Pokémon Ranger bij ons in de winkels. Uiteraard testten wij deze game om te kijken of ook Shadows of Almia ‘leuker dan verwacht’ is.
Pokémon Ranger: Shadows of Almia speelt zich, niet geheel onverwacht, af in het gebied Almia. Dit ligt kennelijk vlakbij Fiore, bekend van de eerste Pokémon Ranger game, want dat gebied wordt veelvuldig in het spel genoemd. Je start als leerling of leerlinge (the choice is up to you!) van de Ranger School in Almia. Hier leer je hoe de Pokémon wereld in elkaar zit en word je onderwezen in de kunsten van het ‘vangen’ van Pokémon met je styler. Op de Ranger School kan je ranger, operator of mechanic worden. Vanzelfsprekend kun je niet echt kiezen en word je een Pokémon ranger, samen met je beste vriend. Pokémon rangers werken als team samen om de Pokémon in de wereld te beschermen en zo vredig mogelijk samen te laten leven met de mensen. Terwijl je vriend na zijn schooltijd, die al gauw anderhalf uur in beslag neemt (lees: een intro met uitleg van anderhalf uur!), naar Fiore wordt gestuurd, ga jij als ranger aan het werk in een dorpje vlakbij je school. Hier word je nog steeds aan de hand genomen en wijst alles zich iets te veel vanzelf. Na twee uur spelen breng je namelijk de krant rond in plaats van te ‘vechten’ tegen stoere Pokémon. Gelukkig komen de actie en de wat meer spannende avonturen, met natuurlijk een obligate bad-guy, verderop in de game wél aan de orde. Tevens is het mogelijk om via de Nintendo Wi-Fi Connection extra missies te downloaden. Genoeg te doen dus.
In de vorige alinea stonden de woorden ‘vangen’ en ‘vechten’ steeds tussen aanhalingstekens. Dit komt omdat je de Pokémon in deze game niet echt vangt of bevecht. Het enige waar je je mee bezighoudt is namelijk het bevrienden van Pokémon. Dit doe je door middel van een zeer apart apparaat, de styler genaamd. In een ‘gevecht’ dien je namelijk door middel van je stylus (en dus ook je styler) rondjes te tekenen om de Pokémon waarmee je ‘vecht’. Bij ieder rondje dat je om een Pokémon hebt getekend wordt een soort vriendschapsbalkje onder die betreffende Pokémon gevuld. Als het balkje vol is heb je de Pokémon gevangen en wordt hij aan je team toegevoegd. Er is een klein verschil met de vorige Pokémon Ranger game, want daar moest je de Pokémon vangen door een aantal rondjes rondom het beestje te tekenen met één lijn. Nu is dat echter niet meer nodig. Op zich is het balkje dus een handige toevoeging, maar het nadeel daarvan is dat Shadows of Almia wel makkelijker is geworden dan zijn voorganger.
De Pokémon die in je team zitten kun je op twee manieren gebruiken. In een gevecht kun je ze inzetten en hun speciale eigenschappen gebruiken, zoals het schieten met bubbels. Buiten gevechten om zijn je Pokémon juist handig om obstakels te verwijderen. Zo kan bijvoorbeeld een gevangen Bidoof zijn crush-move gebruiken om een krat kapot te beuken. Voor elk soort obstakel zijn weer andere Pokémon nodig om er voorbij te komen. Nadat je de krachten van een Pokémon hebt gebruikt, zowel binnen als buiten een gevecht, verdwijnt de Pokémon uit je team en kan je hem niet nog een keer gebruiken. Als je beschikt over een zogenaamde partner Pokémon kan dit echter wel, maar meestal gebruik je de normale gevangen Pokémon.
De graphics van Shadows of Almia zijn niet veel veranderd sinds de vorige game. In principe is dit ook prima, want de cartoony stijl past heel goed bij de Pokémon serie. Helaas lijkt het heel af en toe wel of het beeld een klein beetje stottert terwijl je loopt: het gaat iets minder soepel. Toch hindert dit absoluut niet. De kleurige en gevarieerde omgevingen sluiten mooi aan bij de rest van de serie. Alles is netjes uitgewerkt en doet wat het zou moeten doen. Dit merk je ook aan de vrolijke deuntjes die door de speakers van de Nintendo DS je oren in worden gepompt. Qua geluid, graphics en (touch-schreen) besturing zit Pokémon Ranger: Shadows of Almia dus wel fijntjes in elkaar.
We moeten zeggen dat Pokémon Ranger: Shadows of Almia weer een leuke game is geworden, maar wederom geen musthave is die iedere Pokémon fan aan moet schaffen. Vond je het vorige deel leuk of ben je gewoon benieuwd naar deze Pokémon rip-off, dan kun je het gerust eens proberen. Als je echter een vette, nieuwe adventure zoekt, dan kun je beter even verder kijken. De nieuwe Pokémon Ranger is namelijk een vrij simpele en vrolijke game die voor het wat jongere publiek is weggelegd.
- Graphics:
- Gameplay:
- Replay:
- Sound:
70/100
Nintendo heeft weer eens typische Pokémon rip-off op de markt gezet; geen must-have Pokémon, maar ook zeker geen slechte game.
Om te kunnenmoet je inloggen bij DSParty.