Afgelopen zomer brachten mijn gewaardeerde collega Sven Verschoor en ik een bezoekje aan Nintendo, waar vanuit het niets een rits aan leuke DS-games aanwezig bleek te zijn. Mijn persoonlijke favoriet van die middag – Professor Layton and the Curious Village – is vanwege de grote vraag sinds de release in november 2008 schier onvindbaar bij de gameboer, een scenario waarvoor Mystery Case Files: MillionHeir ongetwijfeld voor zou willen tekenen. Welk lot wacht deze game?
Het toeval wilde dat ik op die bewuste dag niet in staat was zelf aan de slag te gaan met Mystery Case Files. Een flinke regenbui in combinatie met een blubberig parkeerterrein op CampZone was debet aan het feit dat we te laat arriveerden op locatie en zodoende genoodzaakt waren er een speedgaming event van te maken. We splitsten de aanwezige games op in twee groepen, waarbij Sven onder andere deze tot dan toe onbekende game voor zijn rekening nam. Tot op de dag van vandaag is die kerel enthousiast gebleven over Mystery Case Files, mijn nieuwsgierigheid prikkelend. Vandaar dat ik vorige week blanco in het avontuur ben gedoken om de strijd tussen goed en kwaad wederom in ons voordeel te beslechten.
Dat klinkt wellicht ruig, maar ruig is de game allerminst. Het spel is namelijk ontwikkeld door Big Fish Games, bekend van vele casual arcade games die je online gratis kunt spelen. Het is het eerste product van het bedrijf op de Nintendo DS, immer een tricky onderneming, al dient gezegd te worden dat enkele internetgames al succesvol de overstap hebben gemaakt naar de twee schermen. Nu schijnt Mystery Case Files al een hoop delen achter de naam te hebben op de pc, dus stiekem hebben we hier te maken met een doorgewinterde franchise.
Wat er plaatsvindt in MCF is het volgende: een rijke man met de briljante naam Phil T. Rich blijkt op een dag opeens spoorloos verdwenen te zijn. Dé persoon in kwestie om dit op te lossen ben jij natuurlijk, de beste privédetective uit je omgeving, waar dat ook moge zijn. Je wordt geconfronteerd met een dozijn verdachten die allemaal netjes hun medewerking verlenen aan het onderzoek. Beter ook, want de enige manier om een mysterie op te lossen is nog altijd door aanwijzingen te vinden en die vind je alleen in de door de verdachten beschikbaar gestelde omgevingen. De gameplay die zich vervolgens ontvouwt is even basaal als verrassend: je zakcomputer schotelt je lijsten voor met voorwerpen waarnaar je op zoek dient te gaan binnen een beperkte hoeveelheid tijd. Zo kunnen er in een random level twintig items verstopt zijn, waarvoor je zo’n 25 minuten krijgt. Mocht je niet houden van dit soort tijdgebonden stress kun je ervoor kiezen om het spel te spelen op de laagste moeilijkheidsgraad, zodat deze poespas allemaal achterwege blijft. Verder biedt de game je per missie vijf hints aan, een welkome toevoeging die de uitdaging (vooral in latere levels) in balans houdt.
Items zoeken die op een lijstje gepresenteerd worden zal ongetwijfeld suf klinken voor een bepaalde groep gamers. Maar zoals zo vaak zijn het de meer opengestelde mensen waarvan een game als MCF: MillionHeir het moet hebben, want net als de welbekende PhotoPlay spelletjes bevat dit spel een charme dat wel ontstaan moet zijn vanuit een aantrekkelijke eenvoud. Het is min of meer hetzelfde soort charme dat bijvoorbeeld kruiswoordpuzzels hebben in de krant: simpele principes, maar we raken er niet op uitgekeken.
Eén van de redenen waarom MillionHeir leuk is om te spelen, is de uitdaging die het biedt. Het zijn niet zomaar kamertjes waarin je even rondkijkt, integendeel. Het is werkelijk ongelooflijk hoeveel spullen men telkens perst op die DS-schermpjes zonder dat het onoverzichtelijk wordt. De truc hiervoor is om de voorwerpen met veel gevoel voor detail en subtiliteit te verwerken, zodat het – uiteraard – zo weinig mogelijk opvalt. Enkele voorbeelden van geniaal verstopte items zijn een figuur in het bedframe, een ronde tafel die omwikkeld was door een riem en een speelkaart dat zich verschuilt achter twee raampjes, de kaart opdelend in twee onopvallende stukken. Je zult het zelf moeten ervaren, maar neem van mij aan dat de dat je meer dan eens versteld zult staan van de ingenieuze verstoppraktijken in de game. Het enige nadeel is dat de schermen van de Nintendo DS natuurlijk niet bijster groot zijn. Geen al te groot bezwaar, aangezien de DS zich prima laat bespelen, maar wat nou als je de game kon spelen op een 10 inch touch-screen?
Leuke gameplay in een grappig verpakt verhaal alleen is natuurlijk niet voldoende voor de ultieme beoordeling, daarvoor is het geheel (van nature) te repetitief. Vandaar de broodnodige variatie die in de game is gestopt. Zo is je enige gereedschap in het begin een vergrootglas, waar je later het grovere geschut zult gaan gebruiken in de vorm van onder andere een röntgenstraler. Met deze tool zijn ook de voorwerpen die achter andere spullen staan een prooi voor jou. Daarnaast biedt Mystery Case Files afwisseling door tussen de levels door met kleine puzzels te komen. Echt uitdagend zijn deze puzzels, die doorgaans je gevonden aanwijzingen linken naar een daadwerkelijke misdaadfeit, meestal niet. Zo komen we legpuzzels tegen, schuifpuzzels en ook logische puzzels die allen van korte duur zijn. Zie het maar als een vorm van ontspanning voordat je brein weer aan de slag moet, want meer waarde hoef je er niet aan te hechten.
Tot slot verdient de multiplayer in Mystery Case Files: Millionheir ook zijn portie aandacht. Met een stel vrienden verwordt de game namelijk tot een wedstrijd waarin degene die de meeste voorwerpen vindt, wint. Deze mode is speelbaar via WiFi, maar ook via de zogenoemde hot-seat optie: plezier gegarandeerd. Geen online features helaas, maar dat zal verder ook niemand verwacht hebben.
Mystery Case Files: MillionHeir is zo’n casual titel die binnen kleine kringen stiekem gekoesterd zal worden. Het brengt geen revolutionaire gameplay en doet verder ook niets exotisch, maar wat het doet, doet het uitstekend. Bovendien biedt het voltooien van de Story Mode veel voldoening, terwijl je daar nog een gigantische replay value bij op kan tellen vanwege de enorme hoeveelheid voorwerpen die zich bevinden per level. Kortom, een aanrader voor iedereen die zich niet af laat schrikken door het betere speurwerk.
- Graphics:
- Gameplay:
- Replay:
- Sound:
74/100
Een aanrader voor iedereen die zich niet af laat schrikken door het betere speurwerk.